Delden, een voorbeeld van het nijvere Twente
20 Juni 2017 Virginie
Jan fietst voor ons langs mooie plekjes in Nederland en beschrijft wat hem daar opvalt.
Onlosmakelijk aan Delden is de naam van Twickel verbonden. Het kasteel, de tuinen, de orangerie en vooral het landgoed zijn fenomenaal. Delden is nog zoveel meer dan Twickel. Je kunt niet om Twickel heen, toch doe ik hier een duit in het zakje voor ‘Stad Delden’.
Stad Delden kreeg in 1333 de stadsrechten. Het had toen al een beschermende ring om de dorpskern heen gebouwd. Deze ring van hagen vormde voldoende aanleiding om stadsrechten toe te kennen. Wanneer je nu door Delden loopt, de term STAD is inmiddels vervaagd en in onbruik geraakt, dan herinneren namen als ‘Noorderhagen’ en ‘Zuiderhagen’ nog aan de periode dat grote doornachtige en dichtbegroeide heggen ervoor zorgden dat boeven, roofdieren en ander gespuis uit de stad bleven en andersom, dat loslopend vee binnen de hagen bleef zodat je niet stad en land (in letterlijke zin) hoefde af te zoeken naar je loslopende eigendommen. Zo binnen de hagen was het dus behaaglijk, je kunt je daar veilig en op je plaats voelen.
Op deze eerste zaterdag van de maand togen we op de fiets naar Delden. Via een stadspoort van multiplex reden we de ‘Langestraat’ in. In een groot wit (hoe kan het ook anders) hoekpand is het zoutmuseum gevestigd. In de streek rondom Hengelo en Delden wordt al sinds jaar en dag zout gewonnen. In het landschap zie je links en rechts kleine huisjes staan. In die huisjes zijn pompen onder gebracht die pekelwater oppompen voor de productie van het zout dat u en ik gebruiken in de keuken of in de winter op de straten wordt gestrooid als gladheidsbestrijdingsmiddel (dit galgenwoord is een suggestie voor een druilige avond in de tent). Wij bezochten het kindvriendelijke zoutmuseum al eens met onze kinderen en ondanks het feit dat het zout het onderwerp van de tentoonstelling is konden zij hier uren zoet doorbrengen. (www.zoutmuseum.nl) .
Ons doel was de maandelijkse streekmarkt rondom de Oude Blasiuskerk. Wij stalden onze stalen rossen bij de dorpspomp en liepen de streekmarkt op. Geuren van vers gerookte paling, oerbrood, kruiden, honing, kazen en nog veel meer verwenden onze neuzen. Links en rechts even proeven en een praatje maken.
Een plantje trok onze aandacht: ‘Onsterfelijkheidskruid’ (Gynostemma pentaphyllum) heette dit plantje en had een bitterzoete smaak. Heerlijk in salades en thee. Weer wat geleerd en ervaren!
Na een rondje over de streekmarkt liepen we de Oude Blasius binnen. Een bescheiden interieur, ingetogen en vooral contemplatief. Ofwel een plaats om even tot rust te komen. Een papieren gidsje gaf inzicht in de historische schatten en bijzonderheden in dit kerkje. Naast de wekelijkse diensten wordt deze kerk vaak gebruikt voor muzikale en culturele uitvoeringen. Mooi dat zo’n gebouw weer een maatschappelijke centrum functie heeft.
Het nijvere van Twente komt ook tot uiting in een miniatuur van de Oude Blasius. Een miniatuur – ik verzin het niet - gemaakt van exact 117868 lucifershoutjes op een schaal van 1:50.
Na de verwondering over de tijd en het onmetelijke geduld dat je hiervoor moet hebben wandelden we via de Langestraat weer richting fietsen. Inmiddels had een groot aantal geuren zijn sporen achter gelaten in onze neuzen. Als honden volgden we een nieuw geurspoor. Het spoor van chocola. Een echter vakman is hier aan het werk, een chocolatier met gouden handjes. Een Koninklijk onderscheiden kunstenaar met een heerlijk product. Het enthousiasme van de chocolatier voor het vak proef je onmiddellijk. Niet alleen in de producten, je mag gratis proeven, ook in de liefde voor het vak dat blijkt uit de samenstelling en herkomst van de grondstoffen en de verscheidenheid aan details in en op de producten ( www.chocoladeatelierdemeester.nl).
Nog maar een bijzonderheidje over Twente in zijn algemeenheid. Want Twente is er trots op dat het een eigen ‘volkslied’ heeft. Een lied dat de noeste en eerlijke werkkracht van de Twentenaar bezingt, een lied dat recht doet aan stad en land. Een lied dat met recht klinkt zoals wij Twente ervaren: Open, natuurlijk, vanzelfsprekend en een genot om te beleven. O, ja via deze link kun je het Twents Volkslied beluisteren. Zoals de Twentenaren, die ook niet onmiddellijk beginnen te praten, heeft het filmpje en lied ongeveer 10 seconden nodig om tot uitvoering te komen. Heel veel kijk- en luisterplezier gewenst.
Ik begon dit fietstochtje met het landgoed Twickel. Bij ons tochtje naar Delden kwamen bij een Twickelboerderij een aantal lammetjes in een wei tegen. Samen met de ooien en een aantal poelepetaten (parelhoenders) een heerlijk landelijk gezicht.
Anderen lazen ook onze blogs over Twente, , beleving, verslag,
Onlosmakelijk aan Delden is de naam van Twickel verbonden. Het kasteel, de tuinen, de orangerie en vooral het landgoed zijn fenomenaal. Delden is nog zoveel meer dan Twickel. Je kunt niet om Twickel heen, toch doe ik hier een duit in het zakje voor ‘Stad Delden’.
Stad Delden kreeg in 1333 de stadsrechten. Het had toen al een beschermende ring om de dorpskern heen gebouwd. Deze ring van hagen vormde voldoende aanleiding om stadsrechten toe te kennen. Wanneer je nu door Delden loopt, de term STAD is inmiddels vervaagd en in onbruik geraakt, dan herinneren namen als ‘Noorderhagen’ en ‘Zuiderhagen’ nog aan de periode dat grote doornachtige en dichtbegroeide heggen ervoor zorgden dat boeven, roofdieren en ander gespuis uit de stad bleven en andersom, dat loslopend vee binnen de hagen bleef zodat je niet stad en land (in letterlijke zin) hoefde af te zoeken naar je loslopende eigendommen. Zo binnen de hagen was het dus behaaglijk, je kunt je daar veilig en op je plaats voelen.
Op deze eerste zaterdag van de maand togen we op de fiets naar Delden. Via een stadspoort van multiplex reden we de ‘Langestraat’ in. In een groot wit (hoe kan het ook anders) hoekpand is het zoutmuseum gevestigd. In de streek rondom Hengelo en Delden wordt al sinds jaar en dag zout gewonnen. In het landschap zie je links en rechts kleine huisjes staan. In die huisjes zijn pompen onder gebracht die pekelwater oppompen voor de productie van het zout dat u en ik gebruiken in de keuken of in de winter op de straten wordt gestrooid als gladheidsbestrijdingsmiddel (dit galgenwoord is een suggestie voor een druilige avond in de tent). Wij bezochten het kindvriendelijke zoutmuseum al eens met onze kinderen en ondanks het feit dat het zout het onderwerp van de tentoonstelling is konden zij hier uren zoet doorbrengen. (www.zoutmuseum.nl) .
Ons doel was de maandelijkse streekmarkt rondom de Oude Blasiuskerk. Wij stalden onze stalen rossen bij de dorpspomp en liepen de streekmarkt op. Geuren van vers gerookte paling, oerbrood, kruiden, honing, kazen en nog veel meer verwenden onze neuzen. Links en rechts even proeven en een praatje maken.
Een plantje trok onze aandacht: ‘Onsterfelijkheidskruid’ (Gynostemma pentaphyllum) heette dit plantje en had een bitterzoete smaak. Heerlijk in salades en thee. Weer wat geleerd en ervaren!
Na een rondje over de streekmarkt liepen we de Oude Blasius binnen. Een bescheiden interieur, ingetogen en vooral contemplatief. Ofwel een plaats om even tot rust te komen. Een papieren gidsje gaf inzicht in de historische schatten en bijzonderheden in dit kerkje. Naast de wekelijkse diensten wordt deze kerk vaak gebruikt voor muzikale en culturele uitvoeringen. Mooi dat zo’n gebouw weer een maatschappelijke centrum functie heeft.
Het nijvere van Twente komt ook tot uiting in een miniatuur van de Oude Blasius. Een miniatuur – ik verzin het niet - gemaakt van exact 117868 lucifershoutjes op een schaal van 1:50.
Na de verwondering over de tijd en het onmetelijke geduld dat je hiervoor moet hebben wandelden we via de Langestraat weer richting fietsen. Inmiddels had een groot aantal geuren zijn sporen achter gelaten in onze neuzen. Als honden volgden we een nieuw geurspoor. Het spoor van chocola. Een echter vakman is hier aan het werk, een chocolatier met gouden handjes. Een Koninklijk onderscheiden kunstenaar met een heerlijk product. Het enthousiasme van de chocolatier voor het vak proef je onmiddellijk. Niet alleen in de producten, je mag gratis proeven, ook in de liefde voor het vak dat blijkt uit de samenstelling en herkomst van de grondstoffen en de verscheidenheid aan details in en op de producten ( www.chocoladeatelierdemeester.nl).
Nog maar een bijzonderheidje over Twente in zijn algemeenheid. Want Twente is er trots op dat het een eigen ‘volkslied’ heeft. Een lied dat de noeste en eerlijke werkkracht van de Twentenaar bezingt, een lied dat recht doet aan stad en land. Een lied dat met recht klinkt zoals wij Twente ervaren: Open, natuurlijk, vanzelfsprekend en een genot om te beleven. O, ja via deze link kun je het Twents Volkslied beluisteren. Zoals de Twentenaren, die ook niet onmiddellijk beginnen te praten, heeft het filmpje en lied ongeveer 10 seconden nodig om tot uitvoering te komen. Heel veel kijk- en luisterplezier gewenst.
Ik begon dit fietstochtje met het landgoed Twickel. Bij ons tochtje naar Delden kwamen bij een Twickelboerderij een aantal lammetjes in een wei tegen. Samen met de ooien en een aantal poelepetaten (parelhoenders) een heerlijk landelijk gezicht.
Anderen lazen ook onze blogs over Twente, , beleving, verslag,
