Die eerste dag op de camping

Je kent ’t wel. Na een vermoeiende reis kom je eindelijk aan op de camping in Zuid-Frankrijk. Bij het zien van het rijtje stacaravans, de norse blik van de buurvrouw en dat ene wc-hokje met poep op de muur, vraag je jezelf hardop af waar je in godsnaam aan begonnen bent. Je hebt koffie nodig. En wel nú.

Acclimatiseren op vakantie kost tijd
Waar de kinderen bij het uitstappen meteen wegrennen en na een uur met nieuwe BFF’s komen aanzetten, heb jij wat langer de tijd nodig om te acclimatiseren. Je moet de kortste route naar het sanitairgebouw nog uitvinden, wennen aan de krijsende baby van de buren en niet geheel onbelangrijk: bijslapen. Zo lang mogelijk. Pfffff… waar zijn die oordoppen? Was ’t maar vast dag drie.

Dag drie = d-day

Want wat blijkt?* Op dag drie is de gemiddelde vakantieganger wel zo ongeveer gesetteld. Pak dus niet meteen je spullen bij het eerste HELP!!!-moment na aankomst, maar geef het even de tijd. Geluiden, geuren, kleuren.. ons brein heeft tijd en ruimte nodig om alles te laten landen. Grote kans dat je in de tweede helft van de week gezellig aan de borrel zit met de buurtjes, die bij nader inzien hartstikke aardig zijn. Waar je eerst dacht ‘moet dit echt elke dag zo, de komende drie weken??’ zijn het afwasmoment na het eten en het doucheritueel ’s morgens fijne rituelen aan het worden. Het personeel kent je inmiddels bij naam en je weet dat je bij de vijfde caravan van links even moet oppassen voor het gat in het pad. La douce France, la dolce vita, mañana mañana… je begint het warempel nog te voelen ook!

Weg met die stress

Ben je op dag drie dan ook helemaal verlost van werkstress en andere dagelijkse beslommeringen? Nou, nee. Om het vat echt leeg te maken en de accu weer op te laden, voor veel mensen hét doel van vakantie, heeft je lichaam iets meer dagen nodig. Het echte ontspannen vakantiegevoel treedt voor mij persoonlijk meestal op na een week. Dan zit ik in het nieuwe ritme en ervaar ik het gevoel van ‘niks moet, alles mag’. Vergeet ik de dagen van de week, kijk ik niet meer op de klok en kunnen de facebookberichten uit Nederland me gestolen worden. Ik weet dus dat ik het best twee of drie weken weg kan gaan, wil ik écht als herboren terugkomen. Hoe zit dat bij jou?

En dan weer naar huis…
Tegen de tijd dat we weer naar huis moeten, neem ik waarschijnlijk ook dit jaar weer met pijn in mijn hart afscheid van de lekkende doch lekkere familiedouche. Vaarwel caravan en animatieteam. Dag lieve baby van de buren. Ik zal jullie missen.

Aan alle mooie dingen komt een eind. En je moet soms even doorzetten om het mooie van de dingen te zien!


* uit onderzoek in mijn vrienden- en kennissenkring




Anderen lazen ook onze blogs over  beleving,  camping,  internet,  kamperen,  kinderen,  nagenieten,  verslag,  voorbereiding,  vrienden,  Zuid-Frankrijk