Neem je wandelschoenen mee naar Luxemburg 2, het Kasteel van Vianden
15 Oktober 2017 Virginie
Het kasteel van Vianden overheerst de ‘skyline’ van Vianden. Via een aantal kinderkopjes en kronkelstraatjes kom je vanaf de brug bij . . . .. . . . uiteindelijk de voet van het kasteel. Voor een paar cent kun je hier je auto uren parkeren. Gelukkig dat we op deze druilerige dag nagenoeg aan de poort konden uitstappen. Over de kasseien wankelhakten we naar de kassa.
Na het overleggen van de florijnen konden we het kasteel binnen, de regen buiten laten. Direct na de ingang was er een expositie waarin het ontstaan en de uitbreidingen van het kasteel in beeld was gebracht. Aan de hand van een groot aantal maquettes kon je zien wat er bij gebouwd werd aan vestingwallen, woontoren (donjon), stallen en verblijven voor burgers en manschappen. De historie van het kasteel gaat terug naar de zevende eeuw. Bouw archeologisch onderzoek heeft aangetoond dat al in de vierde eeuw een burchtachtige bebouwing op deze plaats is geweest. In de loop van de eeuwen is het kasteel uitgebreid, verwoest, opgebouwd, gerenoveerd en in de Tweede Wereld Oorlog voor een groot deel plat gebombardeerd.
In 1977 zijn de eigendomsrechten van het kasteel overgegaan naar de staat Luxemburg en sindsdien is de restauratie ter hand genomen. Die restauratie heeft geleid tot het nabouwen van het authentieke kasteel van de late middeleeuwen. Bij de rondgang door het kasteel zagen we schilderwerk dat er zo fraai uitzag dat het waarschijnlijk afgelopen winter nog gedaan is in het kader van de ‘winterschilder’. Wanneer je daar alleen verwondering over hebt dan zijn de originele kleuren uit de middeleeuwen bijzonder helder.
Bij zo’n rondgang krijg je natuurlijk een inkijkje in het dagelijkse leven in het kasteel. Naast de keuken, een deftige kamer en een slaapkamer passeerden we een vertrek met wapens en schilden, een hal met kanonnen en schatkisten en een soort loggia met fraai uitzicht over Vianden.
De linker deur gaf toegang tot een grote modern geoutilleerde feestzaal. Deze zaal kan afgehuurd worden voor feesten en partijen, besprekingen en symposia.
Naast de gefixeerde historie, vervat in stenen, foto’s en meubilair werd in een van de zalen gewerkt aan een groot wandkleed met religieuze afbeeldingen. Dames, misschien religieuzen, borduurden met DMC garen een meterslang tafereel uit de Bijbelse geschiedenis. Volgens ons duurt het nog een eeuwigheid voordat het wandkleed helemaal klaar zal zijn. Daar kan zo’n kasteel natuurlijk gemakkelijk op wachten.
Vrijwilligers waren er bezig om eeuwen oude geschriften over te schrijven in gracieus callligrafisch schrift, een monnikenwerk.
Aan de hand van de redelijk duidelijk beletterde looproute kwamen we ook een aantal ‘woonvertrekken’ tegen. Duidelijk is dat de inrichting meer gericht was op het etaleren van antieke spullen en op representativiteit van de werkelijkheid van de bewoners. Maar goed, alles bij elkaar gaf de inrichting een aardig beeld van de leefomstandigheden van de vroegere bewoners. Zo is er een ingerichte slaapkamer met een bed daarin, waarin ik me niet zou durven te bewegen. Laat staan dat je daar heerlijk in kunt dromen. Om maar wat te noemen. Misschien kom je wel tot hemelse gedachten. Wie weet wat voor wereldbeeld dat zou geven!
En wat dan te zeggen over de keuken. Echt de nachtmerrie van elke huidige instellings- of restaurantkeuken. Je kunt je voorstellen dat in de verzamelwoede van de kasteelbeheerders er een te grote hoeveelheid antiek was dat zij graag tentoon wilden stellen.
Bij het verlaten van het kasteel liepen we via de op- en afrijhelling weer naar de auto. Omhoogkijkend ervoeren we de overheersing van het kasteel op haar omgeving.
Vianden is natuurlijk meer dan alleen het kasteel. Vianden ligt praktisch op de grens met Duitsland, en niet ver van de Belgische grens. Het is een klein dorpje in een groene, heuvelachtige omgeving. De kronkelweggetjes zijn pittoresk. Beneden bij de brug over l’Our, staat het geboortehuis van Victor Hugo. We wandelden over de “boulevard” en bezochten het Sint Nicolaaskerkje.
Al met al kunnen we schrijven dat een bezoek aan het kasteel van Vianden de moeite waard is maar dat je wel moet beschikken over enig relativerend vermogen en realiteitszin. Een korte wandeling in de heuvels om de stad is ook zeer aan te bevelen.
Anderen lazen ook onze blogs over Wandelen, Luxemburg, voorjaar, verslag, outdoor
Na het overleggen van de florijnen konden we het kasteel binnen, de regen buiten laten. Direct na de ingang was er een expositie waarin het ontstaan en de uitbreidingen van het kasteel in beeld was gebracht. Aan de hand van een groot aantal maquettes kon je zien wat er bij gebouwd werd aan vestingwallen, woontoren (donjon), stallen en verblijven voor burgers en manschappen. De historie van het kasteel gaat terug naar de zevende eeuw. Bouw archeologisch onderzoek heeft aangetoond dat al in de vierde eeuw een burchtachtige bebouwing op deze plaats is geweest. In de loop van de eeuwen is het kasteel uitgebreid, verwoest, opgebouwd, gerenoveerd en in de Tweede Wereld Oorlog voor een groot deel plat gebombardeerd.
In 1977 zijn de eigendomsrechten van het kasteel overgegaan naar de staat Luxemburg en sindsdien is de restauratie ter hand genomen. Die restauratie heeft geleid tot het nabouwen van het authentieke kasteel van de late middeleeuwen. Bij de rondgang door het kasteel zagen we schilderwerk dat er zo fraai uitzag dat het waarschijnlijk afgelopen winter nog gedaan is in het kader van de ‘winterschilder’. Wanneer je daar alleen verwondering over hebt dan zijn de originele kleuren uit de middeleeuwen bijzonder helder.
Bij zo’n rondgang krijg je natuurlijk een inkijkje in het dagelijkse leven in het kasteel. Naast de keuken, een deftige kamer en een slaapkamer passeerden we een vertrek met wapens en schilden, een hal met kanonnen en schatkisten en een soort loggia met fraai uitzicht over Vianden.
De linker deur gaf toegang tot een grote modern geoutilleerde feestzaal. Deze zaal kan afgehuurd worden voor feesten en partijen, besprekingen en symposia.
Naast de gefixeerde historie, vervat in stenen, foto’s en meubilair werd in een van de zalen gewerkt aan een groot wandkleed met religieuze afbeeldingen. Dames, misschien religieuzen, borduurden met DMC garen een meterslang tafereel uit de Bijbelse geschiedenis. Volgens ons duurt het nog een eeuwigheid voordat het wandkleed helemaal klaar zal zijn. Daar kan zo’n kasteel natuurlijk gemakkelijk op wachten.
Vrijwilligers waren er bezig om eeuwen oude geschriften over te schrijven in gracieus callligrafisch schrift, een monnikenwerk.
Aan de hand van de redelijk duidelijk beletterde looproute kwamen we ook een aantal ‘woonvertrekken’ tegen. Duidelijk is dat de inrichting meer gericht was op het etaleren van antieke spullen en op representativiteit van de werkelijkheid van de bewoners. Maar goed, alles bij elkaar gaf de inrichting een aardig beeld van de leefomstandigheden van de vroegere bewoners. Zo is er een ingerichte slaapkamer met een bed daarin, waarin ik me niet zou durven te bewegen. Laat staan dat je daar heerlijk in kunt dromen. Om maar wat te noemen. Misschien kom je wel tot hemelse gedachten. Wie weet wat voor wereldbeeld dat zou geven!
En wat dan te zeggen over de keuken. Echt de nachtmerrie van elke huidige instellings- of restaurantkeuken. Je kunt je voorstellen dat in de verzamelwoede van de kasteelbeheerders er een te grote hoeveelheid antiek was dat zij graag tentoon wilden stellen.
Bij het verlaten van het kasteel liepen we via de op- en afrijhelling weer naar de auto. Omhoogkijkend ervoeren we de overheersing van het kasteel op haar omgeving.
Vianden is natuurlijk meer dan alleen het kasteel. Vianden ligt praktisch op de grens met Duitsland, en niet ver van de Belgische grens. Het is een klein dorpje in een groene, heuvelachtige omgeving. De kronkelweggetjes zijn pittoresk. Beneden bij de brug over l’Our, staat het geboortehuis van Victor Hugo. We wandelden over de “boulevard” en bezochten het Sint Nicolaaskerkje.
Al met al kunnen we schrijven dat een bezoek aan het kasteel van Vianden de moeite waard is maar dat je wel moet beschikken over enig relativerend vermogen en realiteitszin. Een korte wandeling in de heuvels om de stad is ook zeer aan te bevelen.
Anderen lazen ook onze blogs over Wandelen, Luxemburg, voorjaar, verslag, outdoor
