Vakantie in de Languedoc (Occitanie), Saint-Guilhem-le-Désert en de duivelsbrug

Wanneer je in aan de kust in het Franse departement Hérault op vakantie bent, dan is een ritje door het achterland van de Hérault echt leuk om te doen. In de laatste zonnige weken van september logeerden wij op camping Le Serignan Plage en wij werden door enthousiaste koeriers van Roan gewezen op het plaatsje Saint-Guilhem-le-Désert en de Pont du Diable als to-do’s.



Een goede aanleiding dus om de auto te pakken en de uitlopers van de Cevennen in te rijden. Wij waren verbaasd dat de streek boven Montpellier al snel zo hoog werd. Wij reden het plaatsje in via de Pont du Diable (Duivelsbrug) of de brug die bekend staat als "Pont de Saint Guilhem". De brug dankt zijn bijnaam aan een legende. Alle reden dus om te stoppen op de parkeerplaats bij deze toeristische plek.



Het uitzicht vanaf de brug, die zo’n 50 meter lang en hoog, is bijzonder. Je kijkt aan de ene kant uit op kloof met steile rotswanden en aan de andere kant op een strand. Vanaf het strandje kun je met je kano zo de rivier de Herault opvaren. Een geliefde plek voor zowel toeristen als Fransen om volop te genieten van een zomerse dag. Je vindt hier ook een leuk restaurant en een Office du tourisme.

De legende van de Duivelsbrug:

Het plaatsje verderop, Saint-Guilhem-le-Désert, is gebouwd rond een abdij die in 804 gesticht werd door één van de heldhaftige ridders van Karel de Grote; Guilhem de achterkleinzoon van Karel Martel. Diezelfde Guilhem zou tijdens de bouw van de brug met de duivel een pact hebben gesloten. De constructie van de brug was moeilijk en zwaar en er werd gezegd dat de duivel steeds tegenwerkte. Guilhem sloot een overeenkomst met de duivel; deze zou de brug in drie dagen afbouwen en de eerste levende ziel die de brug zou oversteken werd aan de duivel geofferd. Dit bleek een hond te zijn en de duivel was zo woedend dat hij zichzelf in de zwarte afgrond van de Herault stortte.



Deze brug is tussen 1028 en 1031 gebouwd door samenwerking van de abdijen van Aniane en Gellone en is een van de oudste Romeinse bruggen die in Frankrijk bewaard is gebleven. Deze brug is overigens ook een onderdeel van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela en is in 1998 op de Unesco Werelderfgoedlijst geplaatst.

Het dorp Saint-Guilhem-le-Désert een bijzonder bedevaartsoord

Na onze wandeling over de brug en langs het strandje onder aan de brug, reden we richting Saint-Guilhem-le-Désert. Dit dorpje hoort tot de Grand Sites de France, een bijzonder mooi plekje dus en terecht, zagen wij al snel. Wij waren hier in september en konden, in deze relatief rustige tijd, onze auto parkeren bij de ingang van het dorp.



De Abdij van Saint-Sauveur-de-Gellone lag er in de volle zon prachtig en sereen bij. Sinds zijn stichting in 804 door de gelovige ridder Guilhem is er veel vernietigd (Franse revolutie 1790) en veel weer aan- en bijgebouwd. Sinds 1998 staat deze Abdij ook op de Unesco Werelderfgoedlijst en is het een geliefd bedevaartsoord vanwege een relikwie, een stukje van het kruis waaraan Jezus is gekruisigd en dat geschonken is door Karel de Grote.



Het dorpje, dat aan de oevers van de Verdus ligt en om de Abdij heen is gebouwd, is ontstaan onder andere door de grote aanloop van pelgrims. Het dorp bleek dus langgerekt en de hoofdstraat bracht ons naar het klooster. Wij wandelden door middeleeuwse straatjes met leuke winkeltjes en centraal lag een charmant plein, Place de Liberté, met een gigagrote plataan (1855) en fontein. Heerlijk om hier, bij een van de vele restaurantjes, de dag af te sluiten en ons te verdiepen in de volgende legende.

De legende van de reus en het Kasteel:

Er leefde in het Kasteel van Verdun (nu enkel nog een ruïne) ten noorden van Guilhem-le-Désert een reus. De dorpelingen waren vreselijk bang en riepen de hulp in van Guilhem. Deze vermomde zich als dienstmeisje. De reus echter had een ekster als vriend en metgezel en deze waarschuwde de reus, maar deze geloofde hem niet. Hierdoor kon de vermomde Guilhem de reus in zijn kasteel bezoeken en heeft hem met behulp van zijn zwaard na een lang gevecht van de rotsen geworpen. Sindsdien is er in het dorp geen ekster meer waargenomen……





Anderen lazen ook onze blogs over  Languedoc-Roussillon,  bezienswaardigheid,  Frankrijk,  wandelen,  stadswandeling,  steden,  camping onder de zon