Fotograferen kan ik leren. Zeggen ze.

 7 Augustus 2014   Femke

Halve hoofden, iets te geposeerde en ogenschijnlijk brave kinderen, irritante vingers in beeld… iedereen die ooit mijn slide show heeft mogen aanschouwen na de vakantie, zal het beamen. Een ster in foto’s maken ben ik niet. Ik heb andere kwaliteiten, zeg ik altijd maar. Op de een of andere manier lukt het mij niet om de sfeer in die hippe strandtent vast te leggen. „In het echt was het toch íetsje anders”, hoor ik mezelf tegen mijn vrienden zeggen. Bij hoge uitzondering lukt het me het plezier op de gezichtjes van mijn kinderen te vereeuwigen, zodat ik na thuiskomst toch ergens bij kan wegdromen…

Het zou zo leuk zijn als ik meer dan een enkele goed gelukte foto had. Dus, bedenk ik me in een helder moment, in plaats van accepteren dat mijn foto’s het ontwikkelen niet waard zijn, kan ik mezelf beter ontwikkelen. Een snelle online zomercursus ’fotograferen kun je leren’ gaat ervoor zorgen dat mijn volgende trip kleur- en geurrijk wordt vastgelegd op beeld. Wedden dat na mijn volgende vakantie mijn hele familie en vriendengroep smeekt of ze naar mijn foto’s mogen komen kijken?

Fotograferen kan je leren


Foto’s op het strand
Zoals praktisch iedereen maakte ik op het strand vooral foto’s van de magische zonsopgang of dromerige zonsondergang. Van zandkasteelbouwende kinderen, de horizon en aparte schelpen… Aan gangbare strandfoto’s geen gebrek op mijn harde schijf. Al lezende leer ik dat ze spectaculairder worden als ik het iets anders doe, wat me aannemelijk in de oren klinkt. Zo zou ik eens een boodschap in het zand kunnen schrijven. Ik zou een spoor van een dier kunnen vastleggen of een close-up kunnen maken van mijn ijsje of zonnehoedje. Niet gangbare objecten zoals een aangespoeld blikje of een kwal plakken ook op foto’s, zo blijkt. Al was dat tot nu toe nooit het eerste wat me te binnen schoot...

Spelen met licht
Spannende en mysterieuze schaduwen zorgen voor speelse foto’s, lees ik. Ik dacht altijd dat ik met mijn rug naar de zon moest gaan staan, maar inderdaad: juist in het zonlicht krijg ik gave silhouetten! Na enige oefening wel te verstaan. ’s Morgens vroeg of ’s avonds in de schemering blijkt dit het best te lukken. Het vergt wat training, maar tegen de tijd dat zomer 2015 aanbreekt, heb ik de techniek vast helemaal onder de knie.

Kleurenpalet
De ijsjes in de vitrine bij de ijssalon in Italië heb ik wel eens op de foto gezet. Hetzelfde geldt voor het Toscaanse landschap en de bontgekleurde huisjes in Siena en Lucca. Een azuurblauwe zee, felblauwe lucht en een frisgroen grasveld zijn vast ook wel ergens te bekennen, maar ik heb zo’n idee dat kleur als achtergrond hier niet echt telt. Waarom heb ik er nooit aan gedacht om fleurige bloemen of kleurrijke vruchten van dichtbij te fotograferen? Of om eens in te zoomen op de strandbal van mijn kinderen in plaats van op hén? Juist in de zomer is er volop kleur aanwezig en daar kun je van alles mee, zo leer ik. En die kale muur in mijn huis kan nog wel wat kleur en vrolijkheid gebruiken, nu ik er zo over nadenk.

Schiet maar raak voor een knaak
Geposeerd of juist spontaan. Licht of donker. Ik weet nooit wat het beste is. Maar zoals het artikel me vertelt: wat let me inderdaad om het gewoon te proberen? Het resultaat is dankzij de moderne techniek meteen zichtbaar, dus ik kan lekker blijven klikken en deleten tot ik erbij neerval. Grote kans dat het me dit keer lukt een canvaswaardige foto te maken. Of meer dan 1!









Anderen lazen ook onze blogs over  tipsfotos maken