De Biesbosch, het pontje van Steur
23 Augustus 2017 Virginie
Ik weet niet hoe vaak al, maar dikwijls zeiden we tegen elkaar, we gaan een keer in de Biesbosch fietsen. Als geïntegreerde Twentenaren, geïmporteerd vanuit Noord-Brabant, moesten we toch een keer een ander waterrijk natuurgebied bezoeken. Een ander gebied dan de Overijsselse Weerribben. Misschien word ik toch al een beetje chauvinistisch. Want die Weerribben zijn mooi en de Biesbosch is schitterend.
Werkendam
Onze opstapplaats is vandaag Werkendam, een dijkprovincieplaatsje dat ik jaren terug al eens bezocht als vertegenwoordiger en nu nog steeds een beetje een slaperige indruk bij mij opriep. Het is natuurlijk veranderd en de rondweg (met een scheepsfront op de rotonde) laat de vaart der volkeren hier tot zijn wasdom komen. Enfin, een parkeerplaats gevonden en fietsen maar. Mijlenver kun je kijken en overal water, riet, landbouwgrond en fietsers. Het landschap wordt gelardeerd met fietspaden, weggetjes, bruggen als kunstwerkjes en fietsroutes in overvloedige aanwezigheid. De verhouding water/land verraste ons enigszins. Natuurlijk is water de hoofdmoot van de Biesbosch daar staat tegenover dat er ook veel landbouwgrond is, plaats voor veebedrijven en kamperen al dan niet bij de boer.
Het was bijna logisch om de noordelijke kant van de Biesbosch te nemen vandaag, morgen is er weer een nieuwe dag en dan gaan we in een ander deel trappen. Over de dijk in westelijke richting met rechts van ons van tijd tot tijd een schip over de Nieuwe Merwede, rustgevend strijken de schepen nieuwe plooien in de waterspiegel, watervogels deinen mee en ondanks de beweging lijkt alles stil te staan. Op onszelf na dan, want wij moeten fietsen is het plan. Via de polder ‘Jantjes plaat’, daar moeten we een rondje maken, togen we naar het Biesbosch museum. Eerlijkheidshalve trokken in het museum de koffiehoek en terras meer dan de expositie. Na de toiletgang weer op de fiets en nog geen 200 meter verder alweer een pauze momentje: eerste het schitterende uitzicht vanaf een brug en vervolgens de Petrusplaat, een spaarbekken voor het drinkwaterbedrijf, met een fraai uitzicht over stilstaand water.
Het pontje
Fietszwervend kwamen we uiteindelijke bij een mal weggetje dat ons via een campingweggetje en een paadje met overhangende struiken, pas op bramen en brandnetels, bracht bij het pontje van Steur. Het pontje vaart tussen Noord- en Oostwaard, als je weet waar dat ligt. Het kruipdoor/sluip-door gedoe was zeer de moeite waard. Niet alleen omdat er andere fietsers stonden te wachten en wij dus niet de enigen waren die het risico van gefopt worden hadden genomen maar vooral omdat het pontje inderdaad een pontJE bleek te zijn. Vanaf de andere kant van het water, het Steurgat, kwam een soort van overdekte partytent drijven. De veerman was een rondbuikige man die duidelijk plezier in zijn werk heeft. Met opgerolde hemdsmouwen en bretels en een zon doorwroete kop lachte hij ons, zijn klanten, tegemoet. We moesten even wachten zodat hij goed en secuur kon aanleggen en vervolgens nog een rustmoment nam omdat er nog wel een paar klantjes meer onder de tent konden staan. Voor het totale bedrag van € 1,50 bracht de schipper ons tweeën naar de overkant. Het Steurgat werd doorsneden door een groot aantal plezierige jachten, zeilboten en jolige tieners op drijvers die het woord vlot nauwelijks te boven kwamen. Gelukkig hadden zij als compensatie van het drijfvermogen veel plezier en bier. Ondertussen voeren we nagenoeg geruisloos naar de overkant. Hier hebben we op een bankje heerlijk zitten genieten van het levendige gebeuren op het water, het heen en weer van het pontje en onze broodjes.
Met gedoseerde zadelpijn fietsten we weer door het polderlandschap, verwondering over de prachtige velden en de vele landbouwbedrijven. We realiseerden ons dat we slechts een klein deel van de Biesbosch hadden gezien. Misschien dat we overmorgen, als de zadelpijn vergeten is weer moed verzamelen, en vooral zin, om nog een stuk door de Biesbosch te fietsen. Morgen nemen we dan een dagje rust.
Anderen lazen ook onze blogs over Brabant, Biesbosch, Fietsen, , gezond, fotos maken, onderweg
Werkendam
Onze opstapplaats is vandaag Werkendam, een dijkprovincieplaatsje dat ik jaren terug al eens bezocht als vertegenwoordiger en nu nog steeds een beetje een slaperige indruk bij mij opriep. Het is natuurlijk veranderd en de rondweg (met een scheepsfront op de rotonde) laat de vaart der volkeren hier tot zijn wasdom komen. Enfin, een parkeerplaats gevonden en fietsen maar. Mijlenver kun je kijken en overal water, riet, landbouwgrond en fietsers. Het landschap wordt gelardeerd met fietspaden, weggetjes, bruggen als kunstwerkjes en fietsroutes in overvloedige aanwezigheid. De verhouding water/land verraste ons enigszins. Natuurlijk is water de hoofdmoot van de Biesbosch daar staat tegenover dat er ook veel landbouwgrond is, plaats voor veebedrijven en kamperen al dan niet bij de boer.
Het was bijna logisch om de noordelijke kant van de Biesbosch te nemen vandaag, morgen is er weer een nieuwe dag en dan gaan we in een ander deel trappen. Over de dijk in westelijke richting met rechts van ons van tijd tot tijd een schip over de Nieuwe Merwede, rustgevend strijken de schepen nieuwe plooien in de waterspiegel, watervogels deinen mee en ondanks de beweging lijkt alles stil te staan. Op onszelf na dan, want wij moeten fietsen is het plan. Via de polder ‘Jantjes plaat’, daar moeten we een rondje maken, togen we naar het Biesbosch museum. Eerlijkheidshalve trokken in het museum de koffiehoek en terras meer dan de expositie. Na de toiletgang weer op de fiets en nog geen 200 meter verder alweer een pauze momentje: eerste het schitterende uitzicht vanaf een brug en vervolgens de Petrusplaat, een spaarbekken voor het drinkwaterbedrijf, met een fraai uitzicht over stilstaand water.
Het pontje
Fietszwervend kwamen we uiteindelijke bij een mal weggetje dat ons via een campingweggetje en een paadje met overhangende struiken, pas op bramen en brandnetels, bracht bij het pontje van Steur. Het pontje vaart tussen Noord- en Oostwaard, als je weet waar dat ligt. Het kruipdoor/sluip-door gedoe was zeer de moeite waard. Niet alleen omdat er andere fietsers stonden te wachten en wij dus niet de enigen waren die het risico van gefopt worden hadden genomen maar vooral omdat het pontje inderdaad een pontJE bleek te zijn. Vanaf de andere kant van het water, het Steurgat, kwam een soort van overdekte partytent drijven. De veerman was een rondbuikige man die duidelijk plezier in zijn werk heeft. Met opgerolde hemdsmouwen en bretels en een zon doorwroete kop lachte hij ons, zijn klanten, tegemoet. We moesten even wachten zodat hij goed en secuur kon aanleggen en vervolgens nog een rustmoment nam omdat er nog wel een paar klantjes meer onder de tent konden staan. Voor het totale bedrag van € 1,50 bracht de schipper ons tweeën naar de overkant. Het Steurgat werd doorsneden door een groot aantal plezierige jachten, zeilboten en jolige tieners op drijvers die het woord vlot nauwelijks te boven kwamen. Gelukkig hadden zij als compensatie van het drijfvermogen veel plezier en bier. Ondertussen voeren we nagenoeg geruisloos naar de overkant. Hier hebben we op een bankje heerlijk zitten genieten van het levendige gebeuren op het water, het heen en weer van het pontje en onze broodjes.
Met gedoseerde zadelpijn fietsten we weer door het polderlandschap, verwondering over de prachtige velden en de vele landbouwbedrijven. We realiseerden ons dat we slechts een klein deel van de Biesbosch hadden gezien. Misschien dat we overmorgen, als de zadelpijn vergeten is weer moed verzamelen, en vooral zin, om nog een stuk door de Biesbosch te fietsen. Morgen nemen we dan een dagje rust.
Anderen lazen ook onze blogs over Brabant, Biesbosch, Fietsen, , gezond, fotos maken, onderweg
