Leren Kamperen?

Leren kamperen: een pleidooi voor het kampeerdiploma

Kamperen is tegenwoordig geen afzien meer. Sterker nog, campings zijn grote concurrenten voor hotels, appartementencomplexen en vakantiehuizen. Toch is enige voorkennis wel handig als je voor ’t eerst op een camping vakantie viert. Wat zijn de basisregels en hoe kook ik op de camping? Hoe zet ik een scheerlijn strak en hoe gaan kampeerders met elkaar om? Ik zie daarom wel wat in een wedergeboorte van de kampeercursus. Want zo’n cursus inclusief te behalen kampeerdiploma? Dat was een jaar of vijftig terug nog de normaalste zaak van de wereld!

De ANWB-kampeercursus

Midden in de oorlog, in 1942, vond de allereerste kampeercursus plaats. In het ANWB-kamp ‘Het Pluismeer’ bij Lage Vuursche in Overijssel om precies te zijn. Aangezien de Duitsers het verboden om ’s nachts in de open lucht zijn, werd verblijven in schuren en op hooizolders - oftewel kamperen bij de boer - populairder. Mensen die vóór de oorlog al fanatiek kampeerden, ergerden zich echter groen en geel aan het gedrag van de wannabe-kampeerders. Deze laatste categorie maakte zich namelijk niet druk om kampeeretiquette, maar zag het kamperen bij de boer vooral als een manier om aan eten of onderdak te komen. Om hun gedrag te verbeteren, werd de kampeercursus in het leven geroepen. Hier werden zowel de technische als de sociale kant van het kamperen aangeleerd. Van kampeermaterialen uitproberen tot koffie zetten op de vertrekdag van de buren dus. Dat je ’t maar weet.

Bewijs van goed kampeergedrag

Na de oorlog mocht er weer buiten geslapen worden, was er een overschot aan legertentjes én genoten mensen meer dan ooit van hun vrijheid. De kampeeropleiding kreeg een nieuwe impuls. Vanaf 1948 vond de ANWB-kampeercursus jaarlijks plaats in Ommen. Tien dagen lang waren aspirant-kampeerders bezig met tenten opzetten, zichzelf voorstellen aan de nieuwe buurman en koken op een petroleumstelletje, hun kampkaart trouw bij de hand. De regels? Geen lawaai, altijd decente kleding, alleen samen in één tent op vertoon van je trouwboekje en je rommel netjes opruimen. Uiteraard keek er een officiële mentor over je schouders mee. Legde je na drie van deze proefkampen het examen met goed gevolg af, dan mocht je je inmiddels verdiende emblemen inwisselen voor een heus kampeerpaspoort. Hiermee mocht je op plekken staan waar de ‘gewone’ kampkaarthouder niet werd toegelaten en bewees je je mede-kampeerder dat je een fijne campingbuur was. In 1974 was het over met de pret, het kampeerpaspoort bezweek onder onze toenemende allergie voor autoriteiten en betutteling. Zo. Weet je ook meteen waar de zogenaamde paspoortvelden op sommige campings vandaan komen.

Hoe leren we tegenwoordig kamperen?

Het eerste waar ik aan denk, is oefenen met tent en eventueel caravan in de achtertuin. Of op de oprit. Die cursus van toen is niet meer, en dus verzinnen we iets anders. Kampeer- en vakantiebeurzen spelen in op onze behoefte om te leren kamperen en laten ons volop accommodaties testen en sfeer proeven. Er bestaan speciale beginnersweken, vader-zoon-kampeerweekends en kampeerworkshops. Kampeerspecialist Obelink organiseerde vorig jaar zelfs een Kampeer Academy in Groenlo, waarbij ze 100 van hun klanten de kneepjes van het kampeervak bijbrachten. En dan is er ook nog de groep die gewoon naar de camping gaat zonder enige voorbereiding, met alle gevolgen van dien.

Straks weer een kampeeropleiding?

Om burenruzies, kampeerergernissen en campingirritaties te voorkomen en ervoor te zorgen dat iedereen in rust kan genieten van de natuur en elkaar, lijkt me het goed het vroegere kampeerdiploma uit de mottenballen te halen. Na een sociale, behulpzame, stille en praktische week op de camping, ontvang je een bewijs van goed kampeergedrag. Ik weet zeker dat de herriemakers die afgelopen zomer bij mij op het veldje stonden er van z’n levensdagen geen zouden verdienen. Een paar hoofdstukken van de kampeercursus lijken me ook ideaal voor gezinnen die nog wat moeite hebben om uit de dagelijkse gewoontes te stappen. Voor die families waarbij vader in driedelig grijs de ochtend opstart met laptop op schoot, moeder op hakjes door de wei paradeert en de kinderen in smetteloze witte jurkjes rondlopen; je hebt vast beeld.




Als het aan mij ligt, laat voortaan iedereen een vaardigheidsbewijs zien bij de receptie. Eerst bewijzen, dan inchecken. Zolang het trouwboekje maar thuis mag blijven.

Lang leve de kampeervakantie.



Anderen lazen ook onze blogs over  2018,  beleving,  kampeerbeurs,  kamperen,  algemeen,  boerderijcamping,  camping,  outdoor,  tentvakantie,  trends,  vakantie,  voorpret,  ANWB